Σε έναν κατά βάση ορεινό νομό δεν υπάρχει καλύτερο από το μέλι δάσους. Σε μια σύντομη περιγραφή μπορούμε να πούμε καταρχήν για τη γειτνίασή του Βαρνούντα με τις λίμνες των Πρεσπών η οποία καθορίζει τη χλωρίδα του. Η σύσταση των πετρωμάτων του με κυρίαρχους τους γρανίτες, ευνοεί μια ιδιαίτερη χλωρίδα για την οποία κυρίως, ένα τμήμα του εντάσσεται στο δίκτυο Natura 2000. Χαρακτηρίζεται από πάρα πολλά σπάνια και σημαντικά είδη χλωρίδας, από τις χαμηλές περιοχές με δάση βελανιδιάς μέχρι τα υποαλπικά και αλπικά λιβάδια. Η σημύδα εδώ εμφανίζει αμυδρά ένα από τα λίγα σημεία της νοτιότερης εξάπλωσής της.
Στο Βέρνο, από τους πρόποδες του βουνού μέχρι και τα χίλια μέτρα κυριαρχούν οι βελανιδιές, ενώ από το σημείο αυτό και μέχρι τα ανώτερα δασοόρια με τα αλπικά λιβάδια, κυριαρχεί η οξιά. Η περιοχή, κυρίως πάνω από το όριο βελανιδιάς-οξιάς χαρακτηρίζεται από την παρουσία περισσότερων από 40 σημαντικών φυτικών ομάδων.
Στο βουνό Βόρα έχουν εντοπισθεί περί τα 143 είδη σπάνιας χλωρίδας γεγονός που οδήγησε την Ευρωπαϊκή Ένωση να εντάξει το βουνό στο πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας NATURA 2000. Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι τα απομεινάρια δάσους του πεύκου Pinus peuce, όπως και της βελανιδιάς Quercus trojana. Τη βελανιδιά αυτή τη συναντούμε κυρίως στις δυτικές πλαγιές του, όπου σχηματίζει εκτεταμένα δάση.
Ο νομός της Φλώρινας έχει χαρακτηριστεί ο νομός με την πλουσιότερη χλωρίδα. Υπάρχουν πολλά αγριολούλουδα, βότανα, κρανιές και ορχιδέες της ορεινής ηπειρωτικής βλάστησης, καθώς και πολλά είδη υδροχαρών φυτών, όπως ιτιές, λεύκες, καλαμιές, ψάθες και σφενδάμια.
